Joanna Mazuś

Ur. 1994, Warszawa

Cała jej twórczość jest wyrazem silnej tęsknoty za głębokim, metafizycznym pięknem.

nowa ikona sztuka abstrakcyjna

Artystka wizualna i teoretyczka sztuki zajmująca się głównie malarstwem sztalugowym i monumentalnym, niepoprzestająca jednak na pracy plastycznej i pisząca eseje o swoich rozważaniach filozoficzno-artystycznych. Całą jej działalność spaja tworzona przez nią koncepcja abstrakcji metafizycznej, koncentrująca się na formowaniu ponadkulturowego języka plastycznego sprzyjającego eksploracji ogólnoludzkiej duchowości.

Urodziła się w 1994 r. w Warszawie. W 2018 r. ukończyła studia na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uzyskała dyplom z wyróżnieniem za pracę stworzoną pod kierunkiem prof. Andrzeja Rysińskiego (malarstwo) i prof. Krzysztofa Jabłonowskiego (aneks z fotografii na Wydziale Grafiki). W roku akademickim 2016/2017 w ramach stypendium Erasmus+ studiowała na Bezalel Academy of Arts and Design w Jerozolimie. Od 2016 r. współpracuje z Krzysztofem Sokolovskim przy tworzeniu polichromii i projektów monumentalnych.

Prezentowane prace są wybranymi śladami dążeń do stworzenia ponadkulturowych form plastycznych sprzyjających eksploracji ludzkiej duchowości. Moja twórczość koncentruje się wokół uniwersaliów, dlatego użyty język wizualny nie powinien wymagać odczytywania czy szukania narracji dostępnych jedynie wybranej grupie społecznej, lecz sprzyjać czystemu, intuicyjnemu, niewyuczonemu odbiorowi i wywołaniu duchowego rezonansu w odbiorcy. Oczywiście praca nadal może zawierać warstwę narracyjną czy symboliczną, jednak jej zgłębienie nie powinno być warunkiem koniecznym dla zaistnienia w pełni wartościowego przeżycia estetycznego. Uważam, że taki potencjał tkwi w umiejętnie użytym języku sztuki abstrakcyjnej, bezpośrednio dotykającej samego sedna rzeczy.

Dążę do zgłębienia uniwersalnego potencjału sztuki abstrakcyjnej ukierunkowanej na drugiego człowieka – nie jako na temat czy obiekt, lecz jako na żywą, czującą istotę, której artysta okazuje autentyczną troskę. Celem jest wzbogacenie życia wewnętrznego odbiorców przy jednoczesnym wzniesieniu się ponad ograniczenia podziałów kulturowych. Równocześnie tego rodzaju sztuka może stworzyć przeciwwagę dla niestabilnej rzeczywistości, otwierać odbiorców na przekraczanie granic codziennego doświadczenia, pobudzać intelekt, uczucia i zmysły oraz sprzyjać skupieniu czy psychicznemu ukojeniu.

Wydaje mi się, że podział na podłą materię i wzniosłego ducha jest nienaturalny. Skłaniam się ku szukaniu duchowości w tym, do czego jako ludzie mamy stały dostęp – to w naszą codzienność, w świat dookoła nas i sposób, w jaki jesteśmy w nim obecni, nieodłącznie wpisany jest tajemniczy wymiar istnienia. I właśnie ową metafizyczną melodię ludzkiego doświadczania rzeczywistości staram się zapisać w formie obrazów.

Dążenia te realizuję w obszarze malarstwa (obrazy na płótnie, polichromowane reliefy, malarstwo monumentalne). Aby zmaterializować swoje intuicje, korzystam z materiałów bliskich naturze (drewno lipowe, płótno lniane, złoto) i technik malarskich opartych na spoiwach organicznych (tempera żółtkowa, tradycyjne grunty). Niosą one w sobie szczególną jakość plastyczną, prawdę natury, która wzmacnia wewnętrzne oddziaływanie prac.

Przewiń do góry