Jerzy Grabowski →

Kinetyka układu paralelnego – studium wstępne (osobliwość geometrii)

1999, gwasz, ołówek, długopis, papier, 24 x 33 cm, sygnowany i datowany p.d.: J. Grabowski Warszawa 1999 rys. II roboczy, oraz opisany l.g.: Kinetyka układu paralelnego – studium wstępne (osobliwość geometrii) (ID: 105985)

Dostępne Wycena na zapytanie Zapytaj o dzieło

Kontakt w sprawie dzieła

×

Jerzy Grabowski, Kinetyka układu paralelnego – studium wstępne (osobliwość geometrii) (ID: 105985)

---

Obsługa sprzedaży O nas →

Iwona Pleskot

+48 889 202 281

E-mail

---

Please validate reCAPTCHA

Dodaj do listy życzeń

Zobacz pytania i odpowiedzi Jak kupić dzieło? →

Gwasz (fr. gouache, wł. guazzo, z łac. aquatio – czerpanie wody) – farba wodna z domieszką kredy lub bieli (od XIX wieku ołowiowej lub cynkowej), nadającej jej właściwości kryjące, oraz gumy arabskiej będącej spoiwem. Gwaszem określa się także technikę malowania gwaszami, a także same obrazy nimi namalowane. Technika malowania gwaszem znana była w Europie od średniowiecza w iluminacjach manuskryptów, stosowana głównie w XVII i XVIII wieku w malarstwie miniatur portretowych, jest ona popularna do dzisiaj. Gwaszem malowano głównie na papierze barwnym i białym, na pergaminie i kości słoniowej. Technika gwaszu różni się od akwareli głównie tym, że obrazy malowane gwaszem mają „pełne” kolory, a nie prześwitujące jak w akwareli. Gwasz po wyschnięciu jaśnieje dając efekt podobny do obrazu malowanego pastelami. Malowanie gwaszem jest najczęściej stosowane do wykonywania szkiców dla obrazów olejnych oraz do wykonywania ilustracji do książek, choć są też malarze wyspecjalizowani w gwaszu, stosujący z powodzeniem tę technikę do malowania „pełnoprawnych” obrazów. Gwasz zmieszany z akwarelami służy także do wprowadzania poprawek na obrazach namalowanych akwarelami.