Richard (Ryszard) Anuszkiewicz →

Suita wiosenna

1979, akwaforta, akwatinta (widoczny odcisk blachy), 79 x 78 cm (w świetle passe-partout), sygn. i numerowana odręcznie ołówkiem p.d.: ANUSZKIEWICZ 1979, l.d.: 91/95

Grafika Richarda Anuszkiewicza przedstawiająca dwa kwadraty, jeden nałożony na drugi, jest doskonałym przykładem minimalistycznego Op-Artu. Pastelowa kompozycja charakteryzująca się niewielką zmianą koloru, zewnętrznego kwadratu na wewnętrzny, jest lekka i subtelna. Nakład: 95 sztuk, Atelier: Deli Sacilotto, Atelier Editions, Inc. Nowy Jork (ID: 125240)

Dostępne Wycena na zapytanie Zapytaj o dzieło

Kontakt w sprawie dzieła

×

Richard (Ryszard) Anuszkiewicz, Suita wiosenna (ID: 125240)

---

Obsługa sprzedaży O nas →

Iwona Pleskot

+48 889 202 281

E-mail

---

Please validate reCAPTCHA

Dodaj do listy życzeń

Zobacz pytania i odpowiedzi Jak kupić dzieło? →

Akwaforta - kwasoryt (wł. acquaforte – mocna woda, czyli kwas azotowy) – technika graficzna wklęsła, także odbitka otrzymana tą techniką. Technika akwaforty została wynaleziona na przełomie XV i XVI wieku, a spopularyzowano ją w XVI wieku. Polega na wykonaniu metalowej formy drukowej z rysunkiem uzyskanym za pomocą trawienia. W tym celu płytę miedzianą lub cynkową pokrywa się werniksem akwafortowym znajdującym się w kwasie w postaci nieroztwarzonej, a następnie wykonuje się rysunek stalową igłą odsłaniając powierzchnię metalu. Potem przez zanurzenie płyty w kwasie następuje wytrawienie wgłębnego rysunku na płycie. W celu pogłębienia kresek w partiach ciemnych rysunku proces ten powtarza się kilkakrotnie. Po ostatnim trawieniu i usunięciu werniksu w płytę wciera się farbę drukową, która zatrzymuje się tylko w wytrawionych zagłębieniach. Wciśnięta w wytrawione zagłębienia płyty farba przeniesiona zostaje w prasie wklęsłodrukowej na papier.

Akwatinta - odmiana techniki druku wklęsłego zbliżona do akwaforty, niegdyś stosowana jako jedna z metod odtwarzania obrazów i rysunków, dzisiaj wykorzystywana już tylko jako technika artystyczna, a więc zaliczana do grafiki warsztatowej. Wykonanie formy drukowej w tej metodzie polega na: 1. pokryciu płyty metalowej sproszkowaną kalafonią lub pyłem asfaltowym, które podgrzane topią się i przylegają do niej, 2. naniesieniu obrazu poprzez zasłonięcie wybranych fragmentów powierzchni metalu werniksem, 3. następnie trawieniu odsłoniętego metalu kwasem azotowym. Akwatinta różni się od akwaforty przede wszystkim tym, że trawione są nie linie, lecz płaszczyzny. W wyniku powielania czynności w coraz mniejszych obszarach obrazu uzyskuje się zróżnicowanie głębokości wytrawionych miejsc, a przez to możliwość waloryzowania koloru farby drukowej, czyli możliwość uzyskiwania półtonów. Wygląd odbitki wykonanej metodą akwatinty przypomina: akwarelę, lub rysunek wykonany tuszem lub sepią, lub też rysunek wzbogacony techniką lawowania (podmalowywania go rozwodnionym tuszem lub farbą akwarelową).

Passe partout - (passepartout) rodzaj oprawy w postaci kartonowej ramki, najczęściej o prostokątnym kształcie, zasłaniająca brzeg dzieła, która ma na celu ochronę przed zniszczeniem oraz nadanie eleganckiego wyglądu.