Joanna Mazuś →

Świątynia Jerozolimska II (z cyklu: Świątynia Jerozolimska)

2020, tempera jajowa, szelak, złocenie, deska rzeźbiona, kowczeg, 40 x 41 cm (ID: 12223)

Dostępne Cena:

3 900 zł

Zapytaj o dzieło

Kontakt w sprawie dzieła

×

Joanna Mazuś, Świątynia Jerozolimska II (z cyklu: Świątynia Jerozolimska) (ID: 12223)
Cena:

3 900 zł

---

Obsługa sprzedaży O nas →

Iwona Pleskot

+48 889 202 281

E-mail

---

Please validate reCAPTCHA

Dodaj do listy życzeń

Zobacz pytania i odpowiedzi Jak kupić dzieło? →

Dostępność: Dostępne

Dodaj do koszyka

Kowczeg – płytkie wgłębienie w środkowej części przedniej strony deski. W języku cerkiewnosłowiańskim słowo kowczeg oznacza arkę i nawiązuje do Arki Przymierza. Wskazywać to ma na sakralny charakter samego obrazu jako pewnego rodzaju relikwii. W kowczegu umieszczano zasadniczy obraz, a na skraju deski, zwanym polem ikony – małe sceny i postaci świętych (klejma) lub napisy. Często też pole pozostaje puste, lub część obrazu wchodzi na nie z kowczegu (np. aureola). Niewielką krzywiznę pomiędzy polem ikony a kowczegiem, nazywa się łuzgą.

Szelak - odmiana żywicy naturalnej, pozyskiwanej z wydzieliny owadów (Kerria lacca) zwanych czerwcami (od czerwonego koloru), żyjących w Indiach i Tajlandii na drzewach, zwanych popularnie szelakowymi. W zależności od rodzaju drzewa szelak ma kolor od żółtego do czerwono-brązowego. W Indiach żywica ta od starożytności stosowana jest jako barwnik do farbowania ubrań. Od XVI wieku ceniony środek do wykańczania powierzchni mebli, a także składnik werniksów, laku i lakieru lutniczego. Naturalny szelak, pomimo szerokiego stosowania żywic syntetycznych, jest niezastąpiony w wielu dziedzinach: w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, produkcji farb i lakierów, tuszu, renowacji przedmiotów zabytkowych.

Tempera jajowa – najtrwalsza, obok woskowej, technika, w której spoiwo barwników jest organiczne. Może to być wino, ocet lub woda zmieszane z żółtkiem jajka kurzego (tempera jajowa). Technika ta znana jest od starożytności i najbardziej popularna w średniowieczu. W odróżnieniu od malarstwa olejnego, farba szybko wysycha, jaśnieje po wyschnięciu a także trudniej dobiera się i miesza kolory.