Krzysztof Sokolovski →

SA20122020 Życie (z cyklu: SA)

2020, lewkas, tusz, szelak, intarsja, relief na desce, kowczeg, woskowanie, 81,5 x 39 x 4 cm (ID: 3660)

Dostępne Cena:

8 500 zł

Zapytaj o dzieło

Kontakt w sprawie dzieła

×

Krzysztof Sokolovski, SA20122020 Życie (z cyklu: SA) (ID: 3660)

---

Obsługa sprzedaży O nas →

Iwona Pleskot

+48 889 202 281

E-mail

---

Please validate reCAPTCHA

Dodaj do listy życzeń

Zobacz pytania i odpowiedzi Jak kupić dzieło? →

Dostępność: Dostępne

Dodaj do koszyka

SA (Sacral Abstraction) - otwarty cykl dzieł autorstwa Krzysztofa Sokolovskiego, obejmujący różne rodzaje obiektów neosakralnych. Tytuły dzieł z tego cyklu zawierają daty ich stworzenia.

Intarsja (wł. intarsio – wykładzina) – technika zdobnicza polegająca na tworzeniu obrazu przez wykładanie powierzchni przedmiotów drewnianych (zwłaszcza mebli) innymi gatunkami drewna, czasem podbarwianymi, bejcowanymi lub podpalanymi. Wstawki umieszcza się w miejscu usuniętych fragmentów z powierzchni przedmiotu. Technika znana już w starożytności została rozwinięta w okresie baroku i renesansu.

Kowczeg – płytkie wgłębienie w środkowej części przedniej strony deski. W języku cerkiewnosłowiańskim słowo kowczeg oznacza arkę i nawiązuje do Arki Przymierza. Wskazywać to ma na sakralny charakter samego obrazu jako pewnego rodzaju relikwii. W kowczegu umieszczano zasadniczy obraz, a na skraju deski, zwanym polem ikony – małe sceny i postaci świętych (klejma) lub napisy. Często też pole pozostaje puste, lub część obrazu wchodzi na nie z kowczegu (np. aureola). Niewielką krzywiznę pomiędzy polem ikony a kowczegiem, nazywa się łuzgą.

Lewkas (gesso) – (od greckiego słowa leukos, czyli biały), grunt klejowo-kredowy stosowany w malarstwie tablicowym oraz w pozłotnictwie. Na ikonę nakłada się go na gorąco, zazwyczaj w około dwunastu warstwach. Jedna warstwa na jeden dzień. Modlitwa rytuału kieruje wtedy swą uwagę na Apostołów (jeden dla każdej warstwy). Przypomina o ich czynach i prosi o wstawiennictwo.

Szelak - odmiana żywicy naturalnej, pozyskiwanej z wydzieliny owadów (Kerria lacca) zwanych czerwcami (od czerwonego koloru), żyjących w Indiach i Tajlandii na drzewach, zwanych popularnie szelakowymi. W zależności od rodzaju drzewa szelak ma kolor od żółtego do czerwono-brązowego. W Indiach żywica ta od starożytności stosowana jest jako barwnik do farbowania ubrań. Od XVI wieku ceniony środek do wykańczania powierzchni mebli, a także składnik werniksów, laku i lakieru lutniczego. Naturalny szelak, pomimo szerokiego stosowania żywic syntetycznych, jest niezastąpiony w wielu dziedzinach: w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, produkcji farb i lakierów, tuszu, renowacji przedmiotów zabytkowych.