Krzysztof Sokolovski

Ur. 1985, Ejszyszki, Litwa

Twórca pojęcia i koncepcji sztuki neosakralnej, kreator współczesnych wnętrz sakralnych i świeckich.

nowa ikona sztuka abstrakcyjna

Urodzony w 1985 r. w Ejszyszkach, na Litwie. Twórca pojęcia i koncepcji sztuki neosakralnej, artysta malarz, kreator współczesnych wnętrz sakralnych, ilustrator. Wypracowany przez niego pogląd na rzeczywistość zaowocował językiem plastycznym będącym wspólnym mianownikiem empiryczności i duchowości. Jest również spojrzeniem filozoficzno-teologicznym będącym pomostem między rozumowaniem ściśle naukowym a stroną emocjonalno-duchową człowieka.

W 2003 r. staraniem Anny Szpadzińskiej-Koss wyjechał do Gdańska w ramach programu Paderewski. Tam kontynuował naukę w liceum, ucząc się jednocześnie malarstwa i rysunku. W 2009 r. ukończył Politechnikę Gdańską, zdobywając dyplom z zakresu energetyki cieplnej. Pozostał na uczelni, gdzie prowadził zajęcia dydaktyczne. Brał udział w badaniach naukowych nad układami odzysku ciepła pod kierownictwem dr hab. Marka Jaskólskiego. Równolegle rozpoczął studia na Wydziale Malarstwa Gdańskiej ASP. Trafił do pracowni dr hab. Jacka Kornackiego, który pomógł mu odkryć drogę twórczą inspirowaną naukami ścisłymi. W 2011 r. zaczął uczęszczać na wykłady anatomii prof. Marka Grzybiaka na Akademii Medycznej w Gdańsku. Następnie zdał kurs przygotowawczy i został dopuszczony do zajęć prosektoryjnych, na których wykonywał studia rysunkowe wewnętrznej budowy człowieka. Zaliczył kurs anatomii prawidłowej na poziomie licencjackim po zdanym celująco egzaminie. Pracę anatomiczno-ilustratorską sporadycznie wykonuje do dziś we współpracy z PZWL i Katedrą Anatomii Człowieka na Uniwersytecie Medycznym w Warszawie. W 2013 r. przeniósł się do Warszawy i ukończył studia na tutejszej ASP w pracowni dyplomowej prof. Andrzeja Rysińskiego oraz w pracowni malarstwa monumentalnego prof. Edwarda Tarkowskiego. Jego praca dyplomowa została zaprezentowana na wystawie Najlepsze Dyplomy ASP w Warszawie „ComingOut 2014” oraz wyróżniona w konkursie na Najlepszy Dyplom Wyższych Szkół Artystycznych Polski ArtNoble 2014. W latach 2013-2016 współpracował z dr Łukaszem Majcherowiczem przy polichromiach wnętrz kościelnych. Dzięki temu nauczył się zasad kompozycji monumentalnych oraz całościowego rozumienia dużych wnętrz. Od 2016 r. pracuje indywidualnie.

Ważniejszymi zrealizowanymi projektami monumentalnymi Krzysztofa Sokolovskiego są Kaplica Neosakralna w Kapelanacie Związku Kawalerów Maltańskich w Klebarku Wielkim (powiat olsztyński) oraz Cappella della Pace (Kaplica Pokoju; współpraca z Joanną Mazuś) w klasztorze Sióstr Salezjanek w Jerozolimie.

Wystawy indywidualne 20
■ Cognitostructura, Galeria Centrum Giełdowe, Warszawa, październik 2022 →
■ NEW ICONS by Krzysztof Sokolovski, Manuel Zoia Gallery, Mediolan, czerwiec 2022 →
■ Melodia bytu (z Joanną Mazuś), Galeria 113, Wydział Sztuki Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie, luty 2022 →
■ Sztuka neosakralna Krzysztofa Sokolovskiego, Opactwo Benedyktynów w Tyńcu, lipiec 2021 →
■ Sztuka neosakralna Krzysztofa Sokolovskiego, Galeria ZEDEK Sochaczew, marzec 2021 →
■ NEOSACRAL ART Krzysztof Sokolovski, POSK Gallery, Londyn, styczeń 2020 →
■ Sztuka neosakralna Krzysztofa Sokolovskiego, Willesden Gallery, Londyn, listopad 2019 →
■ Sztuka neosakralna Krzysztofa Sokolovskiego, Centrum Kultury, Telsze, Litwa, wrzesień 2019
■ Neo-Sacral Art by Krzysztof Sokolovski, Museum Historische Kring Nieuwegein, Holandia, sierpień 2019
■ Sztuka neosakralna Krzysztofa Sokolovskiego, Galeria Sztuki Współczesnej BWA Włocławek, lipiec 2019 →
■ Sztuka neosakralna Krzysztofa Sokolovskiego, Galeria Uniwersytecka, Częstochowa, listopad 2018
■ Neo-Sacral Art by Krzysztof Sokolovski, Karacs Ferenc Múzeum, Püspökladány, Węgry, sierpień 2018
■ Neo-Sacral Art by Krzysztof Sokolovski, Muzeum Szarijskie, Bardejov, Słowacja, czerwiec 2018
■ Sztuka neosakralna Krzysztofa Sokolovskiego, Galeria KUL, Lublin, czerwiec 2018
■ Sztuka neosakralna Krzysztofa Sokolovskiego, Galeria Klasztoru Kamedułów, Warszawa, czerwiec 2018
■ Sztuka neosakralna Krzysztofa Sokolovskiego, Muzeum Ziemi Mińskiej, Mińsk Mazowiecki, marzec 2018
■ Affordable Art Fair – prezentacja indywidualna na targach sztuki, Mediolan, Włochy, luty 2018
■ Sztuka neosakralna Krzysztofa Sokolovskiego, Galeria Zielona, Łódź, listopad 2017
■ Prezentacja pracy dyplomowej, Dom Polski w Ejszyszkach, Litwa, styczeń 2014
■ Ikona relikwiarzowa, Stowarzyszenie Wspólnota Polska, Warszawa oraz Galeria Współczesnej Sztuki Sakralnej ICONart, Lwów, styczeń 2013
Wystawy zbiorowe 9
■ Wystawa „50×50”, POSK Gallery, Londyn, sierpień 2022 →
■ 11 Narrations, Atelier Gustave, Paryż, Francja, maj 2022
■ Słowo stało się ciałem, BWA Piła, 2021
■ Psalmy, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Warszawa, 2020
■ Nowa Ikona, Muzeum Architektury, Wrocław, maj 2019
■ Nowa Ikona, Galeria Uniwersytetu Kultury, Mińsk, Białoruś, marzec 2019
■ Men, Women, Conscience, Manuel Zoia Gallery, Mediolan, luty 2019 →
■ Czas życia – czas śmierci, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Warszawa, luty 2019
■ ArtVerona – prezentacja na targach sztuki, Werona, Włochy, październik 2018
Nagrody 4
■ 1 miejsce w konkursie „(Nie)widzialny – sztuka inspirowana religijnie” 2021, Tyniec, maj 2021 →
■ Wyróżnienie Najlepszy Dyplom ASP w Warszawie Coming Out 2014
■ artNoble 2014 – Wyróżnienie w kategorii Najlepszy Dyplom Wyższych Szkół Artystycznych Polski, Festiwal Miasto Gwiazd, Żyrardów, 2014
■ Nagroda Rektora ASP Gdańsk za organizację Międzynarodowego Festiwalu Młodej Sztuki „IFYart” na Litwie, 2011
Realizacje 8
■ Wnętrze i wyposażenie kaplicy neosakralnej w klasztorze Sióstr Salezjanek w Jerozolimie, Izrael, listopad 2017
■ Wnętrze i wyposażenie kaplicy neosakralnej w Kapelanacie Zakonu Maltańskiego, Klebark Wielki, marzec 2017 →
■ Polichromia kaplicy kościoła pw. WNMP, Podborz, Litwa, 2016
■ Polichromia kaplicy pw. MB Częstochowskiej, Dobrołęka (praca w zespole dr Ł. Majcherowicza), 2015
■ Fresk (technika sgraffita i fresku mokrego), Soleczniki, Litwa, 2014
■ Polichromia wnętrza kościoła pw. Nawiedzenia NMP (praca w zespole dr Ł. Majcherowicza), Romany, Polska, 2014
■ Ilustracje anatomiczne do Małego Atlasu Anatomicznego, prof. med. R. Aleksandrowicz, prof. med. B. Ciszek, Wydawnictwo PZWL, 2014
■ Ilustracje anatomiczne Kalendarza Medycznego 2014, Wydawnictwo PZWL, 2014

Spędzając, odkąd pamiętam, niezliczone godziny na obserwacji przyrody, zauważyłem rosnące w moim sercu skupienie na pięknie widzialnego świata. Stopniowo powiększająca się wiedza na temat jego działania przyniosła mi wrażliwość, którą mógłbym nazwać umiłowaniem wszelkiej formy i praw nią rządzących. Jak każdy inny człowiek jestem od urodzenia zanurzony w kulturze, również w jej stronie duchowej i religijnej. Dzięki tej stronie zrozumiałem, że istnieje sposób na materialne ujęcie tajemnicy, która w moim sercu rodzi miłość do piękna stworzenia lub jest tym pięknem i miłością.
Skłoniło mnie to do stworzenia języka zdolnego połączyć ludzką predyspozycję do duchowości z wiedzą o świecie materialnym. Nazwałem go sztuką neosakralną. Uprawianie takiego sposobu myślenia i zapisywania go w formie obrazów lub obiektów przestrzennych doprowadziło mnie do momentu, w którym powinienem spróbować werbalnego ujęcia praw, według których powstaje wyżej wspomniana forma plastyczna. Moją postawę twórczą determinuje obecnie pięć praw. Natomiast to, z czego te prawa wynikają, potrzebuje o wiele bardziej rozbudowanego opisu i analizy teoretycznej.

Prawo pierwsze:
Umysł powstały w wyniku ewolucji natury jest dokładnym odbiciem tej natury, jak też całej przeszłości i potencjału twórczego przyszłości, w której owa natura się znajdzie. Umysł dany nam jest początkowo jako ewolucyjnie korzystny instrument przetrwania. Dziś ma zdolność rozumienia świata w jego postaci widzialnej, jak i ukrytej przed naszymi zmysłami. Emocjonalność i wiedza są zdolne materializować niepostrzegalne zmysłami (a tym samym dla nas będące niematerialnymi) aspekty rzeczywistości, które są prawdziwe na takich samych zasadach jak byty postrzegalne zmysłowo.

Prawo drugie:
Próba zrozumienia świata jest jedyną prawdziwą i adekwatną do naszej natury modlitwą. Sensem naszego umysłu jest odpowiedzialność za ujęcie sposobu istnienia wszechświata. Dlatego odpowiadamy również za rozumienie przejawów i materializacji rzeczy niewidzialnych, ale możliwych w tym wszechświecie.
Przykładowym przejawem tych możliwości i zrealizowanego w nas potencjału twórczego wszechświata jest postęp technologiczny, postęp artystyczny itp.

Prawo trzecie:
Dowody na istnienie lub nieistnienie jakiejkolwiek formy istoty Stworzyciela są zbędne i nie mają sensu, ponieważ my sami i całe nasze otoczenie, które na nas wpływa, stworzyło nas i w dalszym ciągu tworzy. Jesteśmy wcielonym Słowem, które było na początku, a obecnie jest ciałem, jakie możemy badać i poznawać. To Słowo obecnie istnieje tylko w tym ciele, dlatego istota „Stworzyciela” jest w nas i w całym naszym otoczeniu. Jest tak blisko, jak nigdy dotąd. Dlatego powinniśmy szanować świat i zamieszkujące go istoty tak, jak swojego Boga i siebie samego.
Prawdę o pierwszym Słowie, które trwa do dziś, może nam powiedzieć tylko nauka w jej szlachetnej i pełnej poświęcenia prawdzie postaci, a następnie idące za nią konkluzje logiczne, filozoficzne, artystyczne, jak również religijne itd.

Prawo czwarte:
Człowiek nie jest i nie może być twórcą nowego, ponieważ, będąc wynikiem dotychczasowej ewolucji wszechświata, posiada uświadomiony i ucieleśniony potencjał twórczy tegoż wszechświata – jest niejako zlepkiem materii, w której ten potencjał jest zawarty. Nie powinien zatem przypisywać sobie stworzenia tego, co i tak istnieje. Nie tworzy nic, co by nie mogło powstać na tym świecie. Jedyną mocą człowieka jest głębokie poznawanie i uświadamianie sobie prawdy, które powinny prowadzić do jak najczystszego jej przedstawienia i zmaterializowania w coraz to bardziej udanych formach, dziełach, aż osiągnie postać bytu skończonego. Przykładem takiego bytu może być silnik spalinowy, którego postać jest całkowicie dopasowana do możliwości natury oraz wiedzy o niej w danym miejscu i czasie. Takim bytem powinno być również dzieło sztuki materializujące nasze odczucia duchowe w danym nam miejscu i czasie.

Prawo piąte:
Prawdziwa sztuka, w wąskim i najwyższym znaczeniu tego słowa, jest tą, która staje się ciałem materialnym z wciąż brzmiącego Słowa-Stwórcy. Praca artysty jest żmudną pracą naukowca, która musi być całkowicie otwarta na intuicję, ale również podlegać mocnym zasadom metodologicznym. Potrzebne to jest nam samym – ludziom. To, co ludzkie, jest dla człowieka i dla nikogo więcej.

Owocem tych praw jest pewna postawa twórcza i duchowa. Wynika ona z naturalnego biegu rzeczy i powinna powstać w swoim czasie i miejscu, jeżeli dotąd nie zaistniała, albo powinna się odrodzić. Może tak się stać za pośrednictwem tego albo innego człowieka.
Uważam, że sensem takiej postawy jest ułatwienie kontynuacji naszego rozwoju jako cywilizacji zdolnej – a przynajmniej mającej potencjał – do podniesienia poziomu i jakości odbicia wszechświata w naszym umyśle. Jest to postawa adekwatna do celów wyemigrowania w przestrzeń na początku międzyplanetarną, a może kiedyś międzygwiezdną. Stajemy się nosicielami wielkiej mądrości kosmosu, która będzie skupiona w naszych mózgach i, kto wie, czy nie zdobędzie postaci samodzielnej będącej w naszych czasach fantazją naukową zwaną niezgrabnie „sztuczną inteligencją”.

Przewiń do góry